-
1 rozczulić
rozczulać do łez zu Tränen rühren;jego list rozczulił ją sein Brief hat sie gerührt;rozczulać się gerührt sein; sentimental werden;rozczulać się nad sobą Selbstmitleid empfinden -
2 rozczulać
rozczulać do łez zu Tränen rühren;jego list rozczulił ją sein Brief hat sie gerührt;rozczulać się gerührt sein; sentimental werden;rozczulać się nad sobą Selbstmitleid empfinden -
3 rozżalać
rozżalać się sein Leid klagen; wehmütig werden;rozżalać się na (A) klagen, traurig sein (über A);rozżalać się nad sobą Selbstmitleid bekommen, sich (selbst) bemitleiden;rozżalać się nad swoim losem über sein Schicksal klagen -
4 rozżalić
rozżalać się sein Leid klagen; wehmütig werden;rozżalać się na (A) klagen, traurig sein (über A);rozżalać się nad sobą Selbstmitleid bekommen, sich (selbst) bemitleiden;rozżalać się nad swoim losem über sein Schicksal klagen -
5 rozczulać
I. vt rühren, Mitleid erregenII. vr\rozczulać się nad kimś/czymś jdn/etw bemitleiden
См. также в других словарях:
rozczulić (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. rozczulać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozczulić — dk VIa, rozczulićlę, rozczulićlisz, rozczulićczul, rozczulićlił, rozczulićlony rozczulać ndk I, rozczulićam, rozczulićasz, rozczulićają, rozczulićaj, rozczulićał, rozczulićany «wywołać u kogoś wzruszenie; rozrzewnić, roztkliwić» Rozczulić kogoś… … Słownik języka polskiego
rozczulać się – rozczulić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} odczuwać wzrastającą czułość, tkliwość, współczucie; roztkliwiać się, rozrzewniać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozczuliła się, słuchając tej historii o nieszczęśliwej miłości. Rozczulał się, wspominając swoje dzieci. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozczulać — → rozczulić … Słownik języka polskiego
wzruszyć — dk VIb, wzruszyćszę, wzruszyćszysz, wzrusz, wzruszyćszył, wzruszyćszony wzruszać ndk I, wzruszyćam, wzruszyćasz, wzruszyćają, wzruszyćaj, wzruszyćał, wzruszyćany 1. «wzbudzić uczucia, zwłaszcza uczucia tkliwości, czułości, wdzięczności itp.,… … Słownik języka polskiego
zmiękczyć — dk VIb, zmiękczyćczę, zmiękczyćczysz, zmiękcz, zmiękczyćczył, zmiękczyćczony zmiękczać ndk I, zmiękczyćam, zmiękczyćasz, zmiękczyćają, zmiękczyćaj, zmiękczyćał, zmiękczyćany «uczynić coś miękkim, miększym; pozbawić twardości, sztywności»… … Słownik języka polskiego
przemówić — 1. Przemówić komuś do ręki, do kieszeni; przemówić do czyjejś ręki, do czyjejś kieszeni «dać komuś łapówkę»: – A mówiłem! – wołał za nimi uradowany Korbal. – Mówiłem, że tylko tak, do ręki im przemówić... I. Newerly, Pamiątka. 2. Przemówić komuś… … Słownik frazeologiczny
przemawiać — 1. Przemówić komuś do ręki, do kieszeni; przemówić do czyjejś ręki, do czyjejś kieszeni «dać komuś łapówkę»: – A mówiłem! – wołał za nimi uradowany Korbal. – Mówiłem, że tylko tak, do ręki im przemówić... I. Newerly, Pamiątka. 2. Przemówić komuś… … Słownik frazeologiczny
serce — 1. Brać, wziąć (sobie) coś do serca «przejmować się, przejąć się czymś, silnie odczuwać, odczuć coś»: Jak będziesz tak wszystko brał sobie do serca, to wykorkujesz raz, dwa, ani się obejrzysz (...). J. Krzysztoń, Obłęd. 2. Całym sercem, z całego… … Słownik frazeologiczny
rozczulająco — przysłów. od rozczulający (p. rozczulić) Spojrzeć, uśmiechnąć się rozczulająco. Zachować się rozczulająco … Słownik języka polskiego
rozczulenie — n I 1. rzecz. od rozczulić. 2. blm «uczucie tkliwości, czułości wywołane przez kogoś lub przez coś; stan osoby rozczulonej; wzruszenie, rozrzewnienie» Płakać z rozczulenia. Spojrzał na nią z rozczuleniem. Na myśl o dziecku ogarnęło go rozczulenie … Słownik języka polskiego